Josje!

Ze is er, ons kleine poezenkind van nog maar net acht weekjes. Het verhaal hoe ze bij ons terechtgekomen is dat is eigenlijk best speciaal. Begin mei kwamen mijn collega’s na een ommetje door de fabriek met een pasgeboren babypoesje aan. Ze vonden hem op de grond tussen het oud papier, waarschijnlijk uit een vrachtwagen gevallen. Mijn collega was er bijna op gaan staan nadat er rakelings een heftruck langs was gereden. Vaak worden zulke kleine poesjes zonder moederpoes in de buurt meegenomen door de dierenbescherming. Er gaan verhalen de ronde dat ze worden ingeslapen omdat er geen toekomst voor ze is. Of dat zo is, dat weet ik natuurlijk niet, maar ik wilde het risico niet nemen. De buuf van mijn collega had net een nestje kittens gekregen dus we hebben haar gebeld of de gevonden kitten bij het nestje mag. De moederpoes is een heel lieve en zorgzame poes. Proberen kan altijd, dus zonder twijfel zijn we in de auto gestapt en naar de buuf gereden.

Katertje uit de fabriek (Trash/Bink/Punky/Batman):

De kitten (toen al duidelijk een katertje) had zijn oogje nog dicht en zoog voortdurend op mijn huid. Het beestje zal uitgehongerd zijn geweest. Bij de buuf aangekomen begon hij meteen bij de moederpoes te drinken. De moeder accepteerde het katertje vrijwel meteen. Hij heeft een uur gedronken voor hij eindelijk genoeg had. Ook werd hij meteen door de andere kittens geaccepteerd die hoogstwaarschijnlijk rond dezelfde tijd geboren zijn. De weken erop werden we steeds op de hoogte gehouden van zijn vooruitgang. Ondertussen vroeg ik me af of dit een teken was. Ik wilde niet meer aan poezen beginnen omdat ik me bizar veel aan ze hecht. Maar ik heb altijd gezegd dat ik nog eens een kater wilde en die zou ik dan Fred noemen. En toch, ik weet niet wat het was, iets zei me om het niet te doen.

Josje:

Ik heb nachten wakker gelegen van de zorgen om zo’n kleine hummel. Wat als hij niet goed terechtkomt? Wat als helemaal niemand hem wil hebben? Dan begint mijn geweten aan me te knagen. Ik kan zo’n kleintje niet aan zijn lot overlaten, niet nadat hij al zo’n eind gekomen is. Dus hup, wij naar de buuf toe op kraamvisite waar we bedolven werden onder de kittens. Vier kleine pluizenbollen liepen nieuwsgierig over ons huis. Behalve 1 katertje, die uit de fabriek. Hij wankelde tijdens het lopen en maakte nauwelijks contact. Hij zat het liefst alleen in een hoekje en speelde niet met zijn broertjes en zusjes. Ik had weer precies datzelfde gevoel: Er is iets mis met hem. En natuurlijk is dat niet erg in die zin dat hij onze onvoorwaardelijke liefde en zorg zou hebben gekregen, mits we hem die konden geven. Ik voelde net zoals de buuf dat hij de hulp nodig had van iemand die meer weet over kittens dan ons.

Er was echter een kleine dame die het wel erg naar haar zin had bij ons. Ze kwam meteen op schoot zitten en viel uiteindelijk met haar broertjes bij me in slaap. Op haar was ik op slag verliefd. Kwam zij op mijn pad juist door de kater een leven te geven? Ik was totaal van slag. Kort daarop kochten we een huis, extra slapeloze nachten, huis gecanceld en heel impulsief de knoop doorgehakt dat we het dametje gaan adopteren. Ze was nog als enige van het originele nest over. ]+ (hier liep ze over het toetsenbord heen…) Meteen de naam bedacht en we noemen haar Josje. Het gekke is dat ik dacht dat ik er wederom stress van zou krijgen. Maar toen we haar ophaalden en mee naar huis namen… nou ja, ik was meteen smoorverliefd. Poezen horen in ons leven. Een huis zonder poezen is een akelige kilte waarmee ik niet kan omgaan. En nu ze zo om me heen loopt kan ik me niet voorstellen dat ik haar eerst niet wilde. Nu lig ik wakker omdat ze in mijn tenen bijt en dan heb ik middenin de nacht een heel grote glimlach op mijn gezicht.

Maar wat gebeurde er met het katertje? Hij blijkt inderdaad iets te mankeren. Zijn motoriek is slecht en hij zondert zich af. Zichzelf laten knuffelen vindt hij wel heel fijn maar hij moet echt de garantie hebben op een goed leven. Via stichting WeBa zit hij in een gastgezin waar hij volop liefde krijgt en gesocialiseerd zal worden, mogelijk geholpen zal worden met zijn achterstand. Persoonlijk denk ik dat hij als pasgeboren kitten een klap heeft gekregen toen hij op de grond viel. Ik ben de buuf en de mensen die hem opvangen ontzettend dankbaar voor hun hulp en de liefde die ze deze kleine Bink/Trash/Batman/Punky geven. Dat zijn de namen die we met z’n allen aan hem gegeven hebben. Via hem kregen wij Josje, een pluizenbolletje piepklein met eindeloos veel liefde.

27 juni 2019 | Foto’s Buuf + M.E