Kleurtje erbij?

Ik zal je de kleur-perikelen besparen. Ik heb het laatst weer geprobeerd maar zelfs van een donkerbruin kussen werd ik al eng. Beige gaat goed, die ligt nu op de bank te pronken. Toch krijg ik een blij gevoel telkens dat ik een foto met veel kleur zie. De kussens van Christina Lundsteen bijvoorbeeld – ik schreef al eerder over haar – vind ik nog steeds helemaal te gek. Ik overweeg steeds om een kussen van haar te kopen. Maar 1 kussen geeft niet het effect waar ik voor val. Meerdere bonte kussens bij elkaar op de bank geven wel het juiste gevoel. Maar dat gaat hem echt niet worden. Kleur past uiteindelijk niet bij mij. Daarom houd ik het bij een blogpost met mooie plaatjes. Je hoeft immers niet altijd alles te kopen wat je mooi vindt, toch?

Daar las ik vandaag trouwens nog iets over op Instagram. Iemand deelde een bericht waarin ze vertelde hoe hebberig ze werd van alle woonaccessoires die iedereen deelt en dat ze zich soms verplicht voelde om deze ook aan te schaffen om met de interieurtrends mee te kunnen blijven doen. Ze vertelde ook dat ze ermee ging stoppen omdat ze blij is met haar huidige interieur. Ze had zichzelf gevonden en wilde daarbij blijven. Ik begreep precies wat ze bedoelde. Zo herkenbaar! Tuurlijk is het leuk wanneer mensen geïnspireerd raken door mooie plaatjes, maar een wedstrijd wie dat plaatje het beste kan nabootsen mag het nooit worden. Lekker dicht bij jezelf blijven en doen waar jij blij van wordt. Mijn hoop is dat daardoor juist die verfijnde, unieke interieurs ontstaan. Weg met de eenheidsworst, kom maar op met jouw persoonlijke inbreng. Anyway, ik kwijl nog even weg bij de plaatjes van Christina Lundsteen. Fijne dag! X