Pink crush

Voor wie vandaag mijn IG account bezocht, het zal je niet ontgaan zijn dat onze woonkamer een kleine maar drastische verandering is ondergaan. Vorig weekend schilderde ik een crèmekleurig vlak op de muur en vanmorgen hingen we roze gordijnen op. Je leest het goed: roze. Het is geen schreeuwerige kleur hoor, maar een subtiele oudroze tintje die de woonkamer in een keer een partij warmte gaf waar we van duizelden. Zo lang op zoek geweest naar dit gevoel, steeds gedacht dat wit en fris het voor ons zou zijn, en dan zorgen roze gordijnen voor de verrassing. En dat terwijl ik ze zonder op te hangen op Marktplaats wilde zetten. Ik durfde ze gister amper op te halen zo nerveus was ik. Ik bestelde ze namelijk op de gok. Zo van: Ik wil lichtroze en verduisterde gordijnen. Waar zijn ze het goedkoopst en hupsakee niet moeilijk doen, ik bestel gewoon 20 cm extra. Mochten we alsnog snel een huis vinden dan kunnen ze mee.

Ik had ze dus niet in het echt gezien maar van een plaatje besteld. Mijn collega’s maakten er al grapjes over. Ik met mijn impulsieve ideeën. Alsof het allemaal niets kost. Juist daarom was ik zo nerveus. Wat bezielde me?! Helemaal toen we ze hadden opgehaald. Veel meer roze dan ik dacht. Bart had het ook wat benauwd. Maar de schuld lag geheel bij mij. Totdat we ze gingen ophangen. De kleur werd op slag valer toen ze in het licht kwamen. Ik kan niet omschrijven wat er gebeurde. Het voelde hetzelfde als toen ik mijn eerste Gucci tas kocht. “Nooit gedacht dat ik dit ooit zou krijgen.” Met mijn tas ben ik na tien jaar nog steeds erg blij. Betekent dit dan het einde van het witte tijdperk? Ik zou liegen als ik dit volmondig ontken. Sterker nog, ik ben al behang aan het uitzoeken dat erbij past. De moodboards voor ooit een nieuw huis veranderen van kraakwit naar donker en sfeervol. Onze bank wordt over drie weken vervangen voor een beige model en dan is een groot wit blok uit onze woonkamer verdwenen. Na de feestdagen komt de joekel van een Strelizia naar beneden en we willen een kast in houtkleur. Hoewel er altijd witte muren in huis zullen blijven, verheug ik me ontzettend op het tegenovergestelde. Ik ga doen wat mijn lieve Chinese collega al jaren tegen me zegt: “Proberen kan geen kwaad.”

Geen sponsoring, gewoon door mijzelf gekocht. Maar mocht je willen weten waar mijn spullen vandaan komen, dan hierbij de links:

Gordijnen: Boston – Lichtroze – Leenbakker
Vloerkleed: Een Beniouarian, kochten we jaren terug in Marokko
Wit plaid op bank: Ikea
Zwart/Wit plaid op bank: XO – Sachcloth + Ashes
Posters: Allemaal van Hannah Lemholt en Lemholt n Bergman
Lamp zwart: Jielde
Vlinderstoel: Rommelmarkt vondst begin jaren ’90, voor 2,50 gulden gekocht. Blijft zo gaaf!