UITWAAIEN – REPUBLIEK BLOEMENDAAL

We zouden deze week voor een tweede bezichtiging gaan van ons droomhuis op de verkeerde plek (die bij de fabriek) omdat we erachter kwamen dat er nog best veel leuks in de omgeving te ontdekken was waar we in de toekomst veel plezier van zouden kunnen hebben. Ondanks alle minpunten zoals hier en daar rotte kozijnen, een asbest dak en verwaarloosde riolering, zagen we het alsnog zitten. Ik had mijn emoties al uitstaan, tegenwoordig gaat dat vrijwel automatisch zodat de teleurstelling minder groot is als een aankoop (weer) niet doorgaat. Maar toch, stiekem wel honderd plannen gemaakt voor de inrichting. Alles wat ik afgelopen 4 jaar niet gedaan heb zou ik in dit huis kunnen doen. Verven, hakken, breken, inrichten en genieten.

Voel je hem aankomen? Worden we gebeld door de makelaar dat iemand anders een bod heeft gedaan. Mensen die een tijd terug waren wezen kijken, uit beeld waren en net nu weer opduiken. Serieus, daar zakt mijn broek van af. Dit wordt de zoveelste keer dat mensen vlak voor onze neus een huis wegkapen. Ik zag alle plannen in het water vallen. De badkamer, mijn bruin-gouden wand, de bakstenen open haard, gietvloer naar de mallemiezen, geen cosy green house, weg binnenplaats en vaarwel grote schuur. Ineens maakt het niet meer uit dat de fabriek er staat en files? Pff, daar komen we wel overheen. We willen het huis. De moed zakte bij ons allebei in de schoenen, ook al was Bart enthousiaster dan ikzelf, dit is zo’n domper. Misschien dan toch maar die stoelen kopen van Detjer als oppepper.

De volgende dag kregen we inderdaad het slechte nieuws dat de koop al rond was. Meteen een mega dip te pakken dus zijn we naar het strand gereden om uit te blazen met storm Ellen en uitgebreid te lunchen bij Republiek Bloemendaal. Daarna doorgereden naar Casa Gitane in Amsterdam, toch maar geen Detjer stoelen gekocht en vervolgens twee uur file gereden naar Rotterdam om uit eten te gaan. Ik ben nog steeds niet over de dip heen. Veel mensen zeggen “Ah joh, er komt iets nog mooiers op jullie pad” maar dat geloof ik na 4 jaar zoeken niet meer. Dit was ons huis en ik baal verschrikkelijk.