Rood in huis
Soms ben ik een monster. Een shopmonster dan wel. Ik kan maandenlang sparen om vervolgens in een week tijd al het geld weer op te maken. Kan ik ook niets aan doen, is dan mijn excuus, want ik hou nou eenmaal van mooie spullen. Bovendien stimuleer ik de economie met mijn uitgavepatroon, dus is het juist goed wat ik doe. ‘Zolang dat kopen van jou maar binnen Nederland blijft,’ zegt mijn collega van de boekhouding altijd, ‘dan hebben wij er als inwoners ook iets aan.’ ‘Tuurlijk!’ zeg ik dan – met mijn vinger gekruist want ik shop de hele wereld over.
Een paar dagen voordat mijn shopwoede aanbreekt voel ik het al borrelen. Er ontstaat dan een drang om het hele internet af te struinen naar iets moois. In de pauze en na het avondeten totdat ik ga slapen. De hele nacht zie ik alles voorbij komen waarnaar ik heb gezocht. Franse kroonluchters, design tafels, veel te chique handtassen en peperdure pumps. Vooral voor dat laatste heb ik een zwak. Ik vind het niet zonde om in een keer een flink bedrag voor mooie muiltjes neer te leggen. Ik erger me eerder aan alle kleine spulletjes die ik buiten deze shopwoedperiode om koop en niet draag of voor de helft minder weer doorverkoop. Ik ben eens een rekensommetje gaan maken van alle spullen die ik de afgelopen maand op Marktplaats heb verkocht. Als ik ze nou eens niet had aangeschaft, dan had dat me honderden Euro’s bespaard. Nu heb ik er een schamel bedragje voor teruggekregen. Zo zonde! Ik kon mezelf wel voor m’n kop slaan toen ik zag dat ik er met gemak mooie schoenen voor had kunnen kopen. En wel meer dan 1 paar. Geen impulsaankopen meer, heb ik mezelf streng toegezegd.
Dat heldere inzicht kwam samen met mijn shopwoede wat resulteerde in de nuchtere conclusie dat ik beter 500 euro kon uitgeven aan de Louboutins die ik al zo lang wil, dan dat ik er losse meuk voor aanschaf die ik binnen een paar dagen alweer zat ben. Ik heb dus een paar dagen lang elke avond achter de laptop doorgebracht. Had geen tijd voor Instagram, het huishouden of vroeg naar bed gaan, ik had deze keer een duidelijke missie: Christian Louboutin aan mijn voeten krijgen. Stap een was gezet; het besluit om ze te kopen. Stap twee was: waar en wanneer? Online kan het bij Net-a-porter of bij Louboutin zelf. Alleen hebben ze allebei slechts een klein deel van de collectie online staan. En ga ik dan voor de klassieke zwarte pump of die met een kleurtje? En welk model?
Ik wilde eerst voor een bruine Iriza gaan maar zwichtte toen ik de Pigalle Follies zag. Elegant en vrouwelijk en minder hoog dan de So Kate pumps. 10 cm is zo’n beetje mijn max om nog comfortabel te kunnen lopen dus deze Pigalle Follies zouden het worden. Op advies van manlief had ik besloten om voor een klassieke zwarte pump te gaan. Maar zou ik dan lak of leer doen? En welke maat moest ik dan nemen? Op internet las ik dat je sowieso een halve maat groter moet nemen omdat Louboutin erg klein valt. Ook las ik berichten over een hele maat groter. Twijfel, twijfel. Toch maar naar de winkel gaan dan. In Brussel zit een Louboutin winkel maar die hadden beperkte voorraad en in Den Bosch verkoopt Finds ook Louboutin pumps. Dat is hem dus geworden. Vanmorgen zijn we naar Den Bosch gereden voor de zwarte, leren Pigalle Follies pump, een hele maat groter dan ik normaal heb en hij zit als gegoten. Je had me moeten zien paraderen op het tapijt. Zo blij als een kind! Het was alleen wel even slikken om op het ‘akkoord’ knopje bij de kassa te drukken.
