UPDATE

Het is alweer even geleden dat ik een blog plaatste. In die relatief korte tijd is er zoveel in de wereld gebeurd. Corona heeft geen uitleg meer nodig, het virus heeft beslag gelegd op ons dagelijks leven. We moeten zoveel mogelijk binnen blijven, met 1 persoon per winkelwagen naar de supermarkt, horeca en veel winkels zijn dicht, werken het liefst thuis aan de eettafel. Sommige mensen vinden het een hel om thuis te zijn, anderen genieten van het verplichte rust nemen. Ik hoor bij die laatste groep. Ook al werken we bij ons op de zaak hard door, het gemak van thuis kunnen werken neemt zoveel gehaast weg. Niemand aan mijn bureau, geen praatjes tussendoor. Gewoon werken tot het werk af is en dan met een kop thee op de bank neerploffen (nog steeds in pyjama). Geen verplichtingen in het weekend, geen verjaardagen of etentjes (hoe leuk ook) maar gewoon thuis op de bank voor de tv de avond doorbrengen. Ik merk nu pas hoe moe ik echt was van jarenlange lichamelijke stress. De stress en klachten zijn gelukkig weg maar de nasleep ervan dreunde psychisch gezien nog door. Waar ik eerder geen afspraken wilde afzeggen omdat ik me bezwaard/verplicht voelde, is er nu geen discussie mogelijk. Thuisblijven. Dat dus. En alleen dat.

De eerste week quarantaine heb ik niets anders gedaan dan werken, eten laten bezorgen en bank hangen, mezelf afvragende wat ik met onze vrije weekenden zou gaan doen. Het eerste weekend heb ik de tuintegels schoongespoten. Bart maakte een moestuinbak en wil er dit weekend nog eentje bij maken. Ik heb gesnoeid, de was bijgewerkt en toen was het alweer maandag. Vandaag heb ik de middag vrij genomen om het huis op te ruimen. Want thuiswerken is relaxt maar het wordt me toch snel een bende. Ik merk dat ik daar knettergek van word dus echt, er moet geruimd worden. Ik wil heel wat spullen verkopen alleen hoe gaan we dat doen met ophalen? Tikkie en voor de deur zetten? Onpersoonlijk maar het is niet anders. En hoe ga ik dat doen met internetaankopen? Het kan allemaal bezorgd worden maar vandaag besteld is morgen in huis dat kan gerust verlengd worden met een week of twee. Alles gaat trager, relaxter. We hoeven ons geen zorgen te maken dat er iemand thuis moet zijn voor de pakjes bezorger want er is altijd iemand thuis.

Opruimen en verkopen, soms iets nieuws kopen. Ik ben up to date met mijn Koreaanse serie verslaving en de zomerkleding staat klaar in mijn winkelwagen bij de Zara. Het voordeel van mijn werk is dat ik goed blind kan typen. Terwijl ik dit schrijf kijk ik naar buiten, de tuin in, waar het zonnig is en de moestuinbak nog wat eenzaam en ongevuld staat te wachten tot we hem komen vullen. Denk dat we er straks plastic in gaan leggen want Bart vond een afdekzeil in de schuur. Ik heb amper potgrond in huis dus ik zoek bij een online tuincentrum naar potgrond die ze kunnen komen bezorgen. Mooi, kan ik meteen nog wat kweekpotten bestellen want mijn mini kweeksels onder de light garden lamp van Elho beginnen te woekeren (snel een aparte blog hierover). Ik heb komkommers en hete pepers gekweekt, ook zitten er aardappels in de aardappelpotten. Ik laat ze nog even binnen staan tot het buiten wat meer op temperatuur is. Dit jaar is mijn moestuin-uitprobeer-jaar. Ik volg alle instructies die ik in het boek van Floor Korte vind en werk daar op mijn gevoel omheen. We hopen dat we in 2021 op een nieuwe plek dan echt eindelijk kunnen gaan settelen en een grote kas kunnen plaatsen. Maar eerst richt ik mijn aandacht op onze kleine maar fijne stadstuin waarin ook heel veel mogelijk is. Ik ben sowieso iemand die altijd de kleine dingen in het leven waardeert, maar nu in deze corona-crisis, waardeer ik alles nog meer. Ik wil me omringen met mooie spullen, fijne herinneringen maken, komkommers opkweken en genieten van elke dag.

26 maart 2020 | Foto’s M.E