Zondagmiddag

Hoe vaak hoor je mensen wel niet zeggen hoe belangrijk familie is? Toen we klein waren deden we voor mijn gevoel alles met de familie. We zagen elkaar regelmatig en elke verjaardag werd gevierd. Samen op vakantie of een dagje naar een pretpark. Hoe ouder we worden, hoe minder we nog met de hele familie doen. Daar zijn we zelf ook schuldig aan. Afgelopen weekend hadden we geen zin om Bart zijn verjaardag te vieren omdat het huis dan zo’n bende is. In deze huidige tijd hebben we het allemaal druk en vliegen we gehaast de dagen door.

Al een tijdje zeggen Bart en ik tegen elkaar dat we het rustiger aan moeten doen. Meer tijd vrijmaken voor elkaar en voor familie. Ja, familie. Dit najaar gaan we dus met z’n allen iets leuks doen om zowel Bart als mijn verjaardag te vieren. Niet thuis, wel ergens op een leuke locatie. Voorheen gingen we met z’n alles naar villa Augustus, maar vandaag waren we er met zijn tweetjes om op ons gemak te lunchen en foto’s te maken in de tuin. Met de appels van de bomen gevallen en het frisse windje, leek het een warme herfstdag in augustus. Ik hou van de tuin rondom dit mooie restaurant/winkel/hotel. We lopen er geregeld eventjes doorheen of gaan er op een bankje zitten om bij te praten.

Op het moment dat wij de tuin uit liepen, zag ik een bekend gezicht naar binnen gaan. We hadden elkaar tien jaar niet gezien, na het overlijden van mijn oom. Zowel mijn tante als ik riepen tegelijkertijd elkaars naam waarna een lange omhelzing volgde. Hoe fijn was het om haar onverwachts tegen te komen! Ik heb zoveel fijne herinneringen aan de periode waarin mijn oom nog leefde en dat droeg mijn tante met zich mee. Alsof ik het voelde, de warmte en alles van vroeger wat zo ver weg leek en ineens stond het voor mijn neus. Ik ben een emotioneel type en dit soort momenten ervaar ik niet alleen als zeer fijn maar ook als een teken dat familie dus echt belangrijk is. Hoe duidelijk kan het zijn? We gaan dus snel een datum plannen voor een nieuwe familie dag!